ونتیلاتور چیست و چه نقشی در همه گیری کوید نوزده دارد

ونتیلاتور دستگاهی است که جهت پشتیبانی فرایند تنفس ، هوا را به داخل ریه ها پمپ می کند.  افرادی که در بخش های مراقبت ویژه (ICU) بستری هستند، ممکن است به پشتیبانی دستگاه تنفس نیاز داشته باشند.  این شامل افرادی است که علائم شدید COVID-19 دارند.

 قبل از اینکه بیماری COVID-19 به یک بیماری همه گیر تبدیل شود ، نیاز به دستگاه اکسیژن یکی از مهمترین دلایلی بود که افراد در ICU تحت درمان قرار می گرفتند.  از آن زمان ، تقاضا برای دستگاه اکسیژن افزایش یافته است.

 در این مقاله ، بررسی خواهیم کرد که دستگاه اکسیژن ساز چیست ، دلایل نیاز افراد به آنها ، انواع مختلف و روند بهبودی را بررسی خواهیم کرد.

ونتیلاتورها چه کاری انجام میدهند؟

ونتیلاتور وسیله ای است که با پمپاژ هوا به داخل ریه ها ، روند تنفس را پشتیبانی یا بازآفرینی می کند.  بعضی اوقات افراد از آن به عنوان اکسیژن ساز یا دستگاه تنفس یاد می کنند.

 اگر فردی نتواند به تنهایی تنفس کافی انجام دهد ، پزشکان از دستگاه های ونتیلاتور استفاده می کنند.  این ممکن است به این دلیل باشد که آنها تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند یا بیماری دارند که بر تنفس آنها تأثیر می گذارد.

 ونتیلاتور انواع مختلفی دارد و هر کدام سطح متفاوتی از پشتیبانی را ارائه می دهند.  نوعی که پزشک تجویز می کند به شرایط فرد بستگی دارد.

 دستگاه های اکسیژن ساز نقش مهمی در نجات جان افراد ، چه در بیمارستان ها و چه در آمبولانس ها دارند.  افرادی که به پشتیبانی اکسیژن طولانی مدت نیاز دارند نیز می توانند از آنها در خانه استفاده کنند.

 چه کسی به دستگاه تنفس احتیاج دارد؟
 اگر افراد دچار نارسایی تنفسی شوند ، به اکسیژن ساز نیاز دارند.  وقتی این اتفاق می افتد ، فرد نمی تواند اکسیژن کافی دریافت کند و همچنین ممکن است نتواند دی اکسید کربن را به خوبی دفع کند.  این می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد.

 آسیب ها و شرایط بسیاری وجود دارد که می تواند باعث نارسایی تنفسی شود ، از جمله:

 آسیب سر
 سکته
 بیماری ریه
 آسیب نخاعی
 فلج اطفال
 ایست ناگهانی قلب
 سندرم دیسترس تنفسی نوزادان
 سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS)
 ذات الریه
 سپسیس
 برخی از افراد مبتلا به COVID-19 در تنفس به شدت دچار مشکل می شوند ، یا دچار ARDS می شوند.  با این حال ، این فقط در افرادی رخ می دهد که به شدت بیمار می شوند ، که حدود 5٪ از کل موارد تایید شده COVID-19 را تشکیل می دهد.

 علاوه بر این ، پزشکان برای افرادی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند از ونتیلاتور نیز استفاده می کنند زیرا به دلیل بیهوشی به تنهایی قادر به تنفس نیستند.

انواع ونتیلاتور
 روش های مختلفی وجود دارد که فرد می تواند پشتیبانی تنفسی را از ونتیلاتور دریافت کند.  این شامل:

 دستگاه اکسیژن با ماسک صورت
 دستگاه های تنفس مکانیکی
 کیف های احیا دستی
 ونتیلاتورهای تراکئوستومی

 دستگاه های تهویه ماسک صورت غیرتهاجمی هستند ، در حالی که ونتیلاتورهای مکانیکی و تراکئوستومی تهاجمی هستند و از طریق لوله هایی کار می کنند که پزشک به گلو فرو می کند.  این عمل تحت عنوان لوله گذاری شناخته می شود.

 برای بعضی ها ، استفاده از پشتیبانی اکسیژن از طریق ماسک صورت ممکن است برای تثبیت وضعیت آنها کافی باشد.  افرادی که از نظر جسمی برای تنفس مستقل مشکل دارند ممکن است به تهویه مکانیکی نیاز داشته باشند.

 در زیر ، انواه دستگاه تنفس و نحوه کار آنها را بررسی می کنیم.

ونتیلاتور با ماسک صورت

دستگاه اکسیژن با ماسک صورت روشی غیر تهاجمی برای حمایت از تنفس و سطح اکسیژن در فرد است.  هنگام استفاده برای فرد ، ماسکی استفاده می شود که روی بینی و دهان قرار می گیرد در حالی که هوا به مجاری تنفسی و ریه ها دمیده میشود.

 افراد مبتلا به COVID-19 در صورتی که در تنفس مشکل دارند و یا سطح اکسیژن کافی ندارند ، ممکن است از دستگاه تهویه ماسک صورت استفاده کنند.

 فشار مثبت مداوم راه هوایی و دستگاه های فشار مثبت هوایی دو طرفه نیز از طریق ماسک صورت کار می کنند.  افراد معمولاً از این موارد برای بیماری های مزمن مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی استفاده می کنند ، اما برخی از پزشکان ممکن است از این موارد برای افراد مبتلا به COVID-19 نیز استفاده کنند.

 دستگاه تنفس مکانیکی

 ونیلاتور های مکانیکی دستگاه هایی هستند که به طور کامل فرایند تنفس را بر عهده می گیرند.  پزشکان از این موارد زمانی استفاده می کنند که فرد نتواند به تنهایی نفس بکشد.

 ونتیلاتورهای مکانیکی از طریق لوله ای در گلوی فرد کار می کنند ، هوا را به داخل ریه ها پمپاژ می کنند و دی اکسید کربن را به خارج منتقل می کنند.  یک واحد ونتیلاتور فشار ، رطوبت و دمای هوا را تنظیم می کند.  این به متخصصان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد سطح تنفس و اکسیژن فرد را کنترل کنند.

 افراد مبتلا به COVID-19 در صورت بیماری شدید ممکن است به یک دستگاه تنفس مکانیکی نیاز داشته باشند.

کیف های احیا دستی

کیسه های احیا دستی قطعاتی است که به افراد اجازه می دهد جریان هوای دستگاه تنفس خود را با دست کنترل کنند.  این دستگاه ها از یک کیسه خالی یا "مثانه" تشکیل شده اند که فرد با فشار دادن آن هوا را به داخل ریه ها پمپ می کند.

 فرد می تواند یکی از این دستگاه ها را به دستگاه تهویه ماسک صورت متصل کند ، یا اگر لوله گذاری شود ، پزشک می تواند یکی از آن ها را به لوله داخل گلو وصل کند.

 اگر شخصی که در یک دستگاه ونتیلاتور مکانیکی قرار دارد مجبور به استفاده از آن شود ، این می تواند به عنوان یک راه حل موقت مفید باشد.  به عنوان مثال ، اگر قطعی برق وجود داشته باشد ، فرد می تواند از کیسه دستی احیا کننده در حالی که منتظر است دوباره روشن شود استفاده کند.

ونتیلاتور تراکوستومی

افرادی که تحت عمل تراکئوستومی قرار گرفته اند به نوع دیگری از دستگاه تنفس نیاز دارند.

 تراکئوستومی روشی است که در آن پزشک یک شکاف در لوله تنفس ایجاد می کند و یک لوله را وارد می کند ، که باعث می شود هوا به داخل و خارج برود.  این باعث می شود فرد بدون استفاده از بینی یا دهان خود نفس بکشد.

 افرادی که تحت عمل تراکئوستومی قرار گرفته اند نیز می توانند از طریق این دهانه از حمایت تنفسی استفاده کنند.  پزشکان به جای قرار دادن دستگاه تنفس از طریق دهان ، آن را مستقیماً وارد لوله تنفس می کنند.

خطرات استفاده از ونتیلاتور ها
 همانند بسیاری از اقدامات پزشکی ، تنفس مصنوعی تهدیداتی را شامل می شود ، به ویژه ونتیلاتور مکانیکی.  هرچه فرد به دستگاه تنفس مکانیکی نیاز داشته باشد ، خطرات آن بیشتر خواهد بود.

 عوارض احتمالی استفاده از دستگاه تنفس عبارتند از:

 آتلکتازی که در صورت انبساط کامل ریه ها اتفاق نمی افتد و باعث کاهش میزان اکسیژن وارد جریان خون می شود
 آسپیراسیون یا تنفس مواد خارجی در مجاری هوایی (به عنوان مثال بزاق)
 آسیب ریه ، که می تواند در نتیجه فشار هوا یا سطح اکسیژن زیاد رخ دهد
 ادم ریوی ، که هنگام جمع شدن مایعات در داخل کیسه های هوا در ریه ها اتفاق می افتد
 پنوموتوراکس ، که شامل نشت هوا از ریه ها به فضای خارج از آنها است ، باعث درد ، تنگی نفس و - در بعضی موارد - ریزش ریه
 عفونت ، که می تواند شامل عفونت های سینوسی و گاهی اوقات ذات الریه باشد
 انسداد راه هوایی
 آسیب طولانی مدت طناب صوتی در نتیجه لوله گذاری
 لخته شدن خون یا زخم بستر در نتیجه دراز کشیدن در یک موقعیت برای مدت طولانی
 ضعف عضلانی ، اگر شخصی مدت طولانی روی دستگاه تنفس بماند
 هذیان ، که می تواند منجر به ضربه روانی یا اختلال استرس پس از سانحه شود
 کارکنان بهداشتی که افراد مبتلا به COVID-19 را درمان می کنند در معرض خطر افزایش تماس با ویروسی هستند که باعث آن می شود - SARS-CoV-2 - در حین لوله گذاری.

 پزشکان و پرستاران می توانند در جهت کاهش احتمال بروز این عوارض گام بردارند.  مراحل شامل:

 نظارت دقیق بر روی افرادی که از ونتیلاتور استفاده میکنند، از نظر عوارض
 تنظیم فشار هوا و سطح اکسیژن برای مطابقت با سطح طبیعی بیمار
 پوشیدن تجهیزات محافظ شخصی برای محافظت در برابر ویروس ها و جلوگیری از شیوع آنها به دیگران
 درمان عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک ها
 اطمینان از اینکه بیماران پس از ترک ICU توانبخشی فیزیکی و ریوی را دریافت می کنند

زمان توقف پشتیبانی تنفسی با یک ونتیلاتور
 وقتی شخصی به نظر می رسد که دیگر نیازی به پشتیبانی تنفسی یک دستگاه تنفس مکانیکی ندارد، پزشکان ابتدا باید اطمینان حاصل کنند که فرد می تواند به طور مستقل نفس بکشد.  آنها این کار را از طریق برداشتن تدریجی پشتیبانی از دستگاه تنفس انجام میدهند.

 در طول این عمل ، یک متخصص مراقبت های بهداشتی به آرامی میزان هوایی را که یک دستگاه تنفس به داخل مجاری تنفسی فشار می دهد کاهش می دهد.

 هنگامی که سطح حمایت به اندازه کافی پایین باشد ، پزشک یک آزمایش تنفس خود به خودی را امتحان می کند ، که تعیین می کند آیا فرد می تواند با حمایت کم نفس بکشد یا نه.  در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش ، پزشک لوله تنفس را خارج می کند.

 بسیاری از افرادی که برای مدت کوتاهی از دستگاه های کمک تنفسی استفاده می کنند می توانند در اولین باری که پزشکان اقدام به جدا کردن دستگاه میکنند، تنفس کنند.  در این موارد ، پزشکان می توانند بلافاصله ونتیلاتور را جدا کنند.

 با این حال ، برخی افراد را باید به تدریج از دستگاه گرفت.  این امر خصوصاً در صورتی صادق است که فردی به مدت طولانی به کمک دستگاه تنفس مکانیکی تنفس میکرده است، زیرا عضلاتی که معمولاً برای تنفس درگیر هستند ممکن است ضعیف شده باشند.

 بعد از جدا کردن دستگاه، ممکن است فرد در گلوی خود احساس خشکی و ناراحتی کند یا صدای او تا حدی خشن شده باشد.  این طبیعی است و اغلب با گذشت زمان بهبود می یابد.

 با این حال ، اگر فردی بعد از گرفته شدن از دستگاه مشکل تنفسی دارد ، یا اگر گرفتگی صدا مداوم را تجربه می کند ، باید این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهد.

 اگر شخصی به دستگاه کمک تنفسی احتیاج داشته باشد اما ریه های او قادر به کنار آمدن نیستند ، پزشک ممکن است دستگاه اکسیژن رسانی غشای خارج از بدن را توصیه کند.  این امر با پمپاژ اکسیژن به طور مستقیم به خون ، پشتیبانی تنفسی را ارائه می دهد.

 خلاصه
 ونتیلاتورها دستگاه هایی هستند که در صورت بروز نارسایی تنفسی از تنفس فرد پشتیبانی می کنند.  انواع مختلفی از دستگاه تنفس وجود دارد ، از جمله غیرتهاجمی و تهاجمی ، که درجات مختلفی از پشتیبانی را ارائه می دهند.  تقاضا برای ونتیلاتورها به دلیل شیوع COVID-19 افزایش یافته است.

 بهبودی برای افرادی که نیازمند استفاده از دستگاه تنفس بوده اند ممکن است زمان بر باشد.  بیماری جدی می تواند بر سلامت روان و سلامت جسمی تأثیر بگذارد.  افرادی که علائم مداوم را پس از از بین بردن پشتیبانی از ونتیلاتور تجربه می کنند ، باید با پزشک خود صحبت کنند.

منبع:

medicalnewstoday.com - Medically reviewed by Deborah Weatherspoon, Ph.D., R.N., CRNA — Written by Helen Millar on November 11, 2020