درد واریس چیست؟
رگهای واریسی رگهای متورم و بزرگ شده هستند. آنها اغلب آبی یا بنفش تیره و توده ای، برآمده و پیچ خورده در ظاهر هستند. آنها در پاها ایجاد می شوند. همه وریدهای واریسی به سطح برآمده نمی شوند. گاهی اوقات آنها می توانند نامرئی باشند و در اعماق بدن دفن شوند. بنابراین، برخی افراد قبل از کشف علت، مدت طولانی درد و ناراحتی را تجربه می کنند. تقریباً هر کسی ممکن است واریس داشته باشد، و طبق گفته انجمن جراحی عروق، این رگ‌ها حدود 35 درصد از مردم آمریکا را تحت تأثیر قرار می‌دهند. حقایق سریع در مورد درد واریس:
- برخی از افراد ممکن است هیچ علامتی فراتر از ظاهر را تجربه نکنند.
- وریدهای واریسی در نزدیکی سطح پوست ممکن است به دلیل ضربه فیزیکی ترکیده و نشت کنند.
- راه هایی برای کاهش علائم مرتبط با واریس وجود دارد.
علائم چیست؟
گاهی اوقات، رگ های واریسی هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، در حالی که گاهی اوقات، طیف وسیعی از علائم را ایجاد می کنند. علائم رایج عبارتند از:
- پاهای دردناک و ناراحت کننده
- پاها و مچ پا ورم کرده است
- سوزش یا ضربان
- گرفتگی عضلات به خصوص در شب
- خارش پوست در ناحیه آسیب دیده
- تغییر رنگ پوست
- سنگینی یا خستگی در پاها
علائم در هوای گرم، اواخر روز یا زمانی که فرد برای مدت طولانی سرپا ایستاده است بدتر می شود.
درد واریس
وریدهای واریسی یکی از علل شایع پا درد هستند. مردم اغلب درد را به عنوان سنگینی یا درد عمیق توصیف می کنند. درجات مختلفی از درد همراه با واریس وجود دارد و برخی افراد علائم شدیدی را تجربه می کنند. یکی از شرایطی که می تواند باعث درد شود به نام فلبیت شناخته می شود که زمانی رخ می دهد که رگ های واریسی ملتهب می شوند و لخته های خون را تشکیل می دهند. علائمی که نشان می دهد فرد ممکن است فلبیت داشته باشد عبارتند از:
- درد
- حرارت
- سختی
- تغییر رنگ
اگر ورید بترکد، خون در اطراف ناحیه آسیب دیده جمع می شود و ممکن است فشار و سموم ایجاد شود. گاهی اوقات ممکن است زخم ایجاد شود یا پوست فرد ممکن است در اثر واریس پاره شود که می تواند بسیار دردناک باشد.
چه مسائل دیگری بر درد واریس تأثیر می گذارد؟
لنف ادم
وریدهای واریسی همچنین می توانند در سایر نقاط بدن - به ویژه سیستم لنفاوی, مشکل ایجاد کنند. سیستم لنفاوی شبکه ای از عروق است که به انتقال و حذف مواد زائد و سموم کمک می کند. نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد. گاهی اوقات، وریدهای واریسی می توانند به سیستم لنفاوی آسیب برسانند و منجر به بیماری به نام لنف ادم شوند که باعث تورم اغلب در پاها و انگشتان پا می شود. برخی از افرادی که لنف ادم دارند ممکن است به سلولیت نیز مبتلا شوند - یک عفونت پوستی جدی که باعث التهاب بافت نرم پوست می شود. سایر افراد ممکن است دچار درماتیت استاز وریدی شوند که در آن پوست چرمی و قهوه ای مایل به قرمز می شود. گاهی اوقات مایع زرد شفاف از طریق پوست می ریزد.
درماتیت
وریدهای واریسی همچنین می توانند منجر به درماتیت شوند که یک راش خارش دار و ملتهب است. هنگامی که ناشی از وریدهای واریسی باشد، بثورات اغلب در ساق پا یا مچ پا ظاهر می شوند. درماتیت می‌تواند باعث خونریزی، زخم‌های پوستی یا زخم‌هایی شود که در صورت خراش یا تحریک می‌توانند دردناک و عفونی شوند.
ترومبوفلبیت سطحی
وریدهای واریسی همچنین می توانند منجر به التهاب و تشکیل لخته در سیاهرگ شوند. اغلب این لخته در شرایطی به نام ترومبوفلبیت سطحی به سطح پوست نزدیک می شود. این می تواند باعث درد شود و منجر به مشکلات دیگری در ناحیه آسیب دیده شود.
جلوگیری
متأسفانه، شواهد کمی وجود دارد که افراد می توانند از بروز رگ های واریسی جلوگیری کنند، اما می توانند تغییرات مختلفی در شیوه زندگی ایجاد کنند که ممکن است به کاهش علائم و احتمالاً جلوگیری از بدتر شدن رگ های واریسی کمک کند. روش های پیشگیری و کاهش علائم عبارتند از:
- اجتناب از ایستادن یا نشستن طولانی مدت
- سعی کنید حداقل هر 30 دقیقه یکبار حرکت کنید
- بالا بردن ناحیه آسیب دیده بالاتر از سطح قلب هنگام نشستن، استراحت یا خواب
- انجام ورزش منظم برای بهبود گردش خون
- کاهش وزن در صورت اضافه وزن
- پرهیز از لباس‌های تنگ، به‌ویژه آنهایی که دور کمر، کشاله ران و پاها تنگ هستند.
- اجتناب از پوشیدن کفش های پاشنه بلند برای مدت طولانی
رفتار شناسی
واریس همیشه نیاز به درمان ندارد. با این حال، اگر آنها باعث درد می شوند، گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد. اگر علائم حداقل تا خفیف باشد، پزشک احتمالاً به فرد توصیه می کند که ابتدا روش های پیشگیری ذکر شده در بالا را امتحان کند تا ببیند آیا به کاهش درد و ناراحتی کمک می کند یا خیر. اگر آنها کمکی نکردند، پزشک ممکن است روش های درمانی زیر را توصیه کند:
جوراب های فشرده
در وهله اول، پزشک احتمالاً جوراب های فشاری همراه با بالا بردن پاها و ورزش منظم را پیشنهاد می کند. ممکن است فرد نیاز داشته باشد تا حدود 6 ماه جوراب را بپوشد تا اثر کامل را احساس کند. جوراب های فشاری بافت پا را در اطراف رگ ها فشرده می کنند تا از تجمع خون جلوگیری کنند. آنها برای کمک به کاهش درد و تورم مرتبط طراحی شده اند.
منبع Medicalnewstoday.com:
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال
ارسال یک نظر
