اثر ماندلا چیست؟

اثر ماندلا نوعی حافظه کاذب است که زمانی اتفاق می‌افتد که افراد مختلف به اشتباه یک چیز را به خاطر می‌آورند. این به یک خاطره نادرست گسترده اشاره دارد که نلسون ماندلا، فعال حقوق بشر آفریقای جنوبی و رئیس جمهور نهایی، در دهه 1980 در زندان درگذشت. خاطرات همیشه ضبط دقیق وقایع منبع مطمئن نیستند. آنها می توانند با گذشت زمان تغییر کنند و یک فرد ممکن است در زمینه های مختلف خاطرات متفاوتی داشته باشد. حافظه همچنین بسیار قابل تلقین است، به این معنی که نظرات و خاطرات دیگران ممکن است بر آنچه که شخص به خاطر می آورد تأثیر بگذارد. بنابراین، اطلاعات نادرست گسترده می‌تواند به‌ طور نامحسوس بر خاطرات فردی تأثیر بگذارد، و منجر به تئوری‌های توطئه و باورهای نادرست مضر شود. باورهای نادرست در مورد مرگ نلسون ماندلا تنها نمونه ای از اثر ماندلا است.

تعاریف کلی

اثر ماندلا زمانی است که گروهی از افراد یک رویداد یا شخص تاریخی را به اشتباه به یاد می آورند. فیونا بروم، نویسنده و محقق، بیش از یک دهه پیش، زمانی که وب‌سایتی ایجاد کرد که خاطراتش از نلسون ماندلا، رئیس‌جمهور سابق آفریقای جنوبی در حال مرگ در زندان در دهه 1980 را شرح می‌داد، این واژه را ابداع کرد. نلسون ماندلا در دهه 1980 در زندان نمرد. ماندلا پس از گذراندن 27 سال زندان، از سال 1994 تا 1999 رئیس جمهور آفریقای جنوبی شد. او در سال 2013 درگذشت. با وجود این، بروم فکر می کرد که پوشش خبری بین المللی مرگ ماندلا در دهه 1980 را به یاد دارد. او افراد دیگری را پیدا کرد که این خاطرات دروغین را به اشتراک گذاشتند.

علل

حافظه بسیار انعطاف پذیر است. ورودی افراد دیگر می‌تواند خاطرات را تغییر دهد و باعث شود افراد رویدادها را به اشتباه به خاطر بیاورند یا رویدادهایی را که هرگز اتفاق نیفتاده‌اند به خاطر بسپارند. برخی از علل بالقوه اثر ماندلا عبارتند از:

خاطرات دروغین

خاطرات نادرست خاطرات نادرست یا تحریف شده از یک رویداد هستند. برخی از خاطرات نادرست حاوی عناصری از واقعیت هستند که بسیار شبیه به رویداد واقعی مورد بحث است. با این حال، دیگران کاملاً نادرست هستند. حافظه بسیار قابل پیشنهاد است. این بدان معنی است که اطلاعات از شخص دیگر، تمایل شخص به باور چیز متفاوت یا اطلاعات نادرست آنلاین می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد. مردم می توانند طیف گسترده ای از چیزهای نادرست را باور کنند. به عنوان مثال، دانشمندان توانسته اند به دروغ خاطرات ارتکاب یک جنایت را القا کنند. در یک مطالعه، مردم نتوانستند خاطرات دروغین را از واقعی تشخیص دهند. محققان حتی یک روش ساده برای القای خاطرات نادرست به نام پارادایم کشف کرده اند. در طول پارادایم وظیفه، شرکت کنندگان لیستی از کلمات مرتبط را می خوانند، مانند:

• گورخر
• میمون
• نهنگ
• مار
• فیل

پس از خواندن فهرست، محققان از شرکت‌کنندگان می‌پرسند که آیا کلمه فریبندهT را به خاطر می‌آورند، که کلمه‌ای مرتبط است که در فهرست نیست. معمولاً، شرکت‌کنندگان کلمه فریبنده را می‌شناسند و خواندن آن را به خاطر می‌آورند، حتی اگر هرگز در لیست نبود.

کنفابولاتین

کنفابولاتین، خاطرات نادرست منبع قابل اعتمادی هستند که شخص به طور خود به خود ایجاد می کند، اغلب برای جبران حفره های حافظه یک فرد. برای مثال، فردی که به یاد نمی آورد چه اتفاقی برای نلسون ماندلا افتاده است، ممکن است به این نتیجه برسد که او مدت ها پیش مرده است، سپس گزارش دهد که این، واقعیت را به خاطر می آورد. شخص دروغ نمی گوید. آنها واقعاً به خاطره نادرست اعتقاد دارند. کنفابولاتین، یک علامت رایج منبع مورد اعتماد از بیماری های عصبی است که بر حافظه تأثیر می گذارد، مانند بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل. هنگامی که یک فرد مبتلا به زوال عقل با هم صحبت می کند، دروغ نمی گوید یا سعی در فریب دادن ندارد. آنها به سادگی اطلاعات یا آگاهی لازم برای یادآوری یک خاطره یا رویداد خاص را ندارند.

پرایمینگ

در روانشناسی، پرایمینگ پدیده ای را توصیف می کند که در آن قرار گرفتن در معرض یک محرک مستقیماً بر پاسخ فرد به یک محرک بعدی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، اگر فردی کلمه، علف را بخواند یا بشنود، کلمه مرتبط دیگری مانند درخت یا چرخ زن، را سریعتر از یک کلمه نامرتبط تشخیص می دهد. پرایمینگ از تکنیک های پیشنهادی برای ایجاد یک پاسخ خاص استفاده می کند. به عنوان مثال، توپ قرمز را از قفسه برداشتی؟ بسیار وسوسه‌انگیزتر از عبارت آیا چیزی از قفسه برداشتی؟ است. واین به این دلیل است که عبارت دوم حاوی یک سوال کلی و باز است، در حالی که اولی عمل گرفتن یک شی خاص را توصیف می کند: توپ قرمز، بنابراین، عبارت اول تأثیر قوی تری بر حافظه دارد تا عبارت دوم.

واقعیت های جایگزین یا جهان های موازی

بروم، اثر ماندلا را به عنوان خاطره ای روشن از رویدادی توصیف می کند که هرگز در این واقعیت رخ نداده است. توضیح او به چندین نظریه مشهور مرتبط است که نشان می‌دهند اثر ماندلا زمانی رخ می‌دهد که واقعیت ما با دیگر واقعیت‌های متناوب یا جهان‌های موازی تعامل داشته باشد. در حالی که این توضیحات بر اساس نظریه های واقعی در فیزیک است، آنها فاقد پشتوانه علمی هستند. به عنوان مثال، برخی افراد استدلال می کنند که اثر ماندلا شواهدی برای جهان های متعدد ارائه می دهد. برخی از فیزیکدانان، با تکیه بر نظریه هایی مانند نظریه ریسمان، استدلال می کنند که جهان های ممکن بی نهایت وجود دارد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال