چاقی و بیماری خود ایمنی

بیماری های ناشی از سیستم ایمنی و خودایمنی با فعالیت نامنظم سیستم ایمنی مرتبط هستند. نمونه های رایج این بیماری ها عبارتند از پسوریازیس، آرتریت روماتوئید، مولتیپل اسکلروزیس و دیابت نوع 1. یک مقاله چشم‌انداز اخیر در مجله ساینس، نشان می‌دهد که چاقی ممکن است به دلیل فعالیت بیش از حد مواد مغذی و مسیرهای حساس به انرژی در خطر بیماری خودایمنی نقش داشته باشد. نویسنده این مقاله پیشنهاد می‌کند که کاهش کالری دریافتی و استفاده از برخی داروها ممکن است به مقابله با خطر مرتبط با بیماری‌های خودایمنی ناشی از چاقی کمک کند. نقش سیستم ایمنی دفاع در برابر آنچه برای بدن خطرناک است است. با این حال، همیشه آنطور که باید کار نمی کند، که می تواند منجر به مشکلات سلامتی شود. برای درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد خودایمنی می شود، نیاز زیادی به تحقیق وجود دارد جایی که بدن علیه خود می چرخد یا به طور غیر طبیعی عمل می کند. یک مقاله چشم‌انداز اخیر که توسط دکتر جوزپه ماتارز، استاد ایمونولوژی در دانشگاه ناپل فدریکو دوم در ناپل، ایتالیا منتشر شده است، در مورد چگونگی تأثیر چاقی و تغذیه بیش از حد بر تنظیم سیستم ایمنی بدن بحث می‌کند.

بیماری های خود ایمنی، با واسطه ایمنی

توجه: بین شرایط خودایمنی و شرایط با واسطه ایمنی تفاوت وجود دارد. اصطلاح واسطه ایمنی یک اصطلاح چتر برای اختلالات با ناهنجاری در فعالیت سیستم ایمنی است. بیماری های خودایمنی زیرمجموعه ای از بیماری های ناشی از سیستم ایمنی هستند. نظر دهندگان متخصص و نویسنده مقاله چشم انداز انتخاب کرده اند که از اصطلاح "اختلالات خود ایمنی" به عنوان یک اصطلاح چتر به جای واسطه ایمنی استفاده کنند. بیش از 23.5 میلیون نفر در ایالات متحده به نوعی بیماری خودایمنی مبتلا هستند. بیماری های خودایمنی زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم بدن حمله می کند. بافت‌های خاصی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، بر نحوه توسعه بیماری و رویکردهای درمانی پزشکان تأثیر می‌گذارند. به عنوان مثال، پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است که پوست را تحت تاثیر قرار می دهد، در حالی که کم خونی همولیتیک به گلبول های قرمز بدن آسیب می رساند. التهاب جزء مشترک بسیاری از بیماری های خود ایمنی است. به طور کامل مشخص نیست که چه چیزی باعث بیماری های خود ایمنی و با واسطه ایمنی می شود. تحقیقات برای درک عوامل خطر قابل اصلاح و غیر قابل تغییر ادامه دارد. برای مثال، ژنتیک یک فرد ممکن است در ایجاد یک بیماری خودایمنی نقش داشته باشد، اما انتخاب‌های سبک زندگی نیز می‌تواند نقش مهمی را ایفا کند. یکی از زمینه های مورد علاقه این است که چگونه رژیم غذایی و وزن ممکن است بر خطر بیماری های خودایمنی و با واسطه ایمنی تأثیر بگذارد. دکتر جیسون بالت، جراح چاقی با مموریال هرمان در هیوستون، تگزاس، به ما توضیح داد، به نظر می رسد ارتباط واضحی با چاقی و بیماری های خودایمنی مانند ام اس وجود دارد. این ارتباط از طریق مسیرهای سیگنال سلولی بین سلول های چربی سلول های چربی و سیستم ایمنی نشان داده شده است. همانطور که نشان داده شده است سوءتغذیه باعث کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود، نشان داده شده است که تغذیه بیش از حدعملکرد سیستم ایمنی را افزایش می دهد که منجر به بیماری های خود ایمنی می شود. واضح است که چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد این روابط و سیگنال های سلولی وجود دارد تا به ما در برنامه های درمانی در آینده کمک کند.

چاقی به عنوان یک عامل در بیماری خودایمنی

مقاله چشم انداز در ساینس، به این موضوع پرداخته است که چگونه مصرف بیش از حد کالری و چاقی ممکن است بر خطر پاسخ های غیر طبیعی ایمنی بدن تأثیر بگذارد. دکتر ماتراس، در مورد مکانیسم های احتمالی چاقی و دریافت کالری بیش از حد که ممکن است بر پاسخ ایمنی بدن تأثیر بگذارد، نوشت. او پیشنهاد کرد که افرادی که از رژیم غذایی چاقی غربی استفاده می‌کنند، یعنی رژیمی که می‌تواند منجر به چاقی شود، تغییراتی در حجم کار متابولیک خود دارند. به زبان ساده، آنها بیش از حد متابولیک را تجربه می کنند که پیامدهای زیادی در سطح سلولی دارد. ابتدا، او پیشنهاد کرد که بافت چربی باعث افزایش سطح لپتین و سیتوکین می شود. لپتین هورمونی است که بر گرسنگی و اشتها تأثیر می گذارد. سیتوکنین، بر فعالیت و تولید سلول های ایمنی تأثیر می گذارد. او همچنین خاطرنشان می کند که گردش برخی از مواد مغذی ناشی از دریافت کالری بالا در افراد چاق نیز در کار است. او پیشنهاد کرد که این سه عامل در کنار هم منجر به افزایش پاسخ التهابی و ناهنجاری‌ها در عملکردها و سلول‌های سیستم ایمنی می‌شوند. این نتایج سپس منجر به افزایش خطر ابتلا به اختلالات خود ایمنی می شود.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال