مصرف الکل و آلزایمر

مصرف بیش از حد الکل ممکن است پیشرفت بیماری آلزایمر را تسریع کند.

تحقیقات جدید دانشمندان Scripp Research و دانشگاه بولونیا نشان می دهد که ترکیب استعداد ژنتیکی با اختلال مصرف الکل (AUD) ممکن است پیشرفت بیماری آلزایمر را تسریع کند.
این تحقیق که روی موش‌ها انجام شد، نشان داد که دوره‌های مکرر مسمومیت با الکل در جوندگان با استعداد ژنتیکی به آلزایمر منجر به تغییر الگوهای بیان ژن می‌شود که نشان‌دهنده پیشرفت سریع‌تر بیماری در مغز آنها است.
این یافته ها مکانیسم های مولکولی زیربنایی از دست دادن حافظه را روشن می کند و ممکن است پیامدهای گسترده تری برای درک و درمان بیماری آلزایمر، صرف نظر از مصرف الکل داشته باشد.
یک مطالعه جدید که در eNeuro منتشر شده است نشان می‌دهد که موش‌هایی که در معرض سطوح بالای الکل قرار می‌گیرند، تقریباً دو ماه زودتر از پیشرفت معمول خود در زمانی که در معرض الکل قرار نمی‌گیرند، کاهش شناختی نشان می‌دهند.

در حالی که تحقیقات محدودی تأثیر الکل را بر بدتر شدن بیماری آلزایمر بررسی کرده است، مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده اند که اختلال مصرف الکل ممکن است خطر کلی ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد.

به منظور بررسی تأثیر الکل بر بیماری آلزایمر، محققان آزمایشی را انجام دادند که در آن موش‌ها طی چند ماه در معرض مصرف مکرر الکل قرار گرفتند که نشان دهنده سطوح قرار گرفتن در معرض الکل در افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل است.

آنها رفتار موش های کنترل را با موش هایی که دارای سه جهش ژنی خاص مرتبط با استعداد ابتلا به بیماری آلزایمر بودند، مقایسه کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که موش‌های در معرض الکل کاهش تدریجی در توانایی یادگیری و به خاطر سپردن الگوهای فضایی نشان دادند و این اختلالات شناختی را در سنین پایین‌تری نسبت به گروه کنترل نشان دادند.

برای درک مکانیسم‌های اساسی اختلال مصرف الکل، محققان تجزیه و تحلیل دقیقی از بیان ژن در مغز موش‌هایی که در معرض الکل قرار داشتند و آنهایی که در معرض الکل نبودند، مورد مطالعه قرار دادند.

آنها بیش از 100000 سلول منفرد را مورد بررسی قرار دادند و مشخصات بیان ژن آنها را مقایسه کردند.

نتایج نشان داد که قرار گرفتن در معرض الکل منجر به تغییرات قابل توجهی در بیان ژن در سراسر قشر جلوی مغز می شود.

به طور خاص، موش‌های در معرض الکل بیان ژن‌های مرتبط با تحریک‌پذیری عصبی، تخریب عصبی و التهاب را نشان دادند.

این تغییرات تنها به نورون ها محدود نمی شد - سلول های حمایت کننده مانند آستروسیت ها، میکروگلیا و سلول های اندوتلیال نیز الگوهای بیان ژن تغییر یافته را در پاسخ به قرار گرفتن در معرض الکل نشان دادند.

قبلاً اعتقاد بر این بود که نورون‌ها تنها مسئول پاسخ‌های مربوط به بیماری آلزایمر هستند و اخیراً تأیید شده است که سایر انواع سلول‌ها در ایجاد این بیماری نقش دارند.

ماهان مدیکال ، تخصصی ترین مرکز مشاوره و فروش جوراب واریس در ایران

تغییر در بیان ژن و از دست دادن حافظه
محققان پروفایل های رونویسی ژن موش های در معرض الکل را با موش هایی که در سنین و مراحل مختلف بیماری آلزایمر اما با زمینه ژنتیکی یکسانی در معرض آن قرار نگرفته بودند، مقایسه کردند.

آنها کشف کردند که پروفایل رونویسی ژنی موش‌های در معرض الکل بیشتر شبیه به موش‌های مسن‌تر است که زوال شناختی پیشرفته‌تری را تجربه می‌کنند تا موش‌های هم سن و سال خود.

هنگامی که محققان موش‌های در معرض الکل را با همان نوع موش‌ها در مراحل مختلف پیشرفت بیماری آلزایمر - از جمله موش‌های بدون هیچ گونه نقص و موش‌هایی که به شدت آسیب دیده بودند- مقایسه کردند، مشاهده کردند که قرار گرفتن در معرض الکل الگوهای بیان ژن را به سمت مواردی که معمولاً با مراحل پیشرفته مرتبط هستند تغییر می‌دهد.

نظرات کارشناسان در مورد زوال عقل و الکل
دکتر. کیت ووسل، پروفسور نورولوژی و مدیر مرکز تحقیقات و مراقبت مری اس. ایستون در UCLA، به MNT گفت که به نظر می رسد این تحقیق مکمل یافته های قبلی در مورد زوال عقل و مصرف الکل باشد.

او به ما گفت: "مصرف بیش از حد الکل - بیش از 21 واحد در هفته - با خطر بیشتر ابتلا به زوال عقل مرتبط است."

نیما مجلسی، مدیر سم شناسی پزشکی در بیمارستان دانشگاه استاتن آیلند، گفت: مطالعه جدید "جذاب کننده است و هر چه تحقیقات بیشتری در مورد بیماری های تخریب کننده عصبی مانند [بیماری آلزایمر] انجام شود، پاسخ های بیشتری دریافت می کند. »

هیچ شکی وجود ندارد که مصرف بیش از حد الکل و مسمومیت های مکرر در جامعه ناسالم هستند. گاهی اوقات تردیدهایی در مورد اینکه آیا مصرف روزانه مقدار کمی الکل می تواند مزایای سلامتی داشته باشد وجود دارد. حتی در بیمارانی که در معرض خطر [بیماری آلزایمر] نیستند، مصرف بیش از حد الکل و مسمومیت های مکرر اثرات مضر زیادی بر سلامت انسان دارد.

با این حال، دکتر مجلسی هشدار داد: در این مطالعه موش‌ها را در معرض بخارات اتانول قرار دادند که مسیر معمولی برای مصرف انسان نیست.

ما می دانیم که استفاده استنشاقی از الکل می تواند منجر به غلظت بالای مغز نسبت به مسیر خوراکی شود. متابولیسم اتانول زمانی تغییر می کند که قرار گرفتن در معرض مجرای [معده روده ای] را دور بزند. این می تواند به متغیرهایی منجر شود که تفسیر مطالعه را کمی دشوارتر می کند.

الکل یک عامل خطر برای همه انواع زوال عقل است
دکتر. مجلسی خاطرنشان کرد: عقل سلیم به ما می گوید که اگر روزانه غذاهای سالم بخوریم، وزن سالم داشته باشیم، روزانه ورزش کنیم، خوب بخوابیم و استرس کمی داشته باشیم، خطر ابتلا به تعدادی از بیماری ها را کاهش می دهیم.

دکتر. هانتر خاطرنشان کرد که "عصب شناسان به خوبی می دانند که مصرف مزمن و بیش از حد الکل برای مغز مضر است."

همانطور که این مقاله در مقدمه خود ذکر می کند، الکل همچنین یک عامل خطر آماری برای همه علل زوال عقل است. به نظر می رسد احتمال دارد که توسعه پاتولوژی آلزایمر را حتی در بیماران پراکنده تسریع کند. این مقاله تا حدودی مکانیسم این پیوند را روشن می کند. مفهوم اصلی برای عموم این است که کاهش مصرف الکل توصیه عالی برای حفظ سلامت مغز است.
- دکتر. دیوید هانتر

«بیماری به نام زوال عقل الکلی وجود دارد که یک بیماری تخریب کننده عصبی مستقل از آلزایمر است. با تغییراتی در عملکرد اجرایی و پردازش بصری فضایی ارائه می شود. با آلزایمر همپوشانی دارند. هانتر گفت.

دکتر. ووسل با این موضوع موافقت کرد و افزود که «یک نوع نادر از زوال عقل به نام بیماری مارکیافوا-بیگنامی نیز وجود دارد که با مصرف بیش از حد الکل و سوء تغذیه مرتبط است.»

تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع ضروری است. این مطالعه شواهدی ارائه می دهد که مصرف بیش از حد الکل می تواند بر تغییرات ژنتیکی مرتبط با آلزایمر در مغز تأثیر بگذارد. Vossel برجسته شده است.

دکتر. ووسل ادامه داد: «موش‌های کنترل با مصرف بیش از حد الکل دچار اختلال نشدند، اما مدل‌های بیماری آلزایمر دچار اختلال شدند.»

با تعمیم به انسان، نشان می‌دهد که افرادی که با آلزایمر یا در معرض خطر بالای آلزایمر زندگی می‌کنند، ممکن است نیاز به محدود کردن الکل بیشتر از افرادی داشته باشند که از نظر شناختی دچار اختلال نمی‌شوند.

در خاتمه، دکتر. ووسل این سوال را مطرح کرد که آیا موش‌ها می‌توانند علائم ترک را تجربه کنند و آیا این در مدل‌های موش‌های مبتلا به آلزایمر بارزتر است یا خیر.

این سوال جالب به طور بالقوه می تواند در یک مطالعه تحقیقاتی آینده مورد مطالعه قرار گیرد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال