آنچه که باید در مورد آمبولی ریه بدانید؟
آمبولی ریوی انسداد شریان ریوی است که خون را به ریه ها می رساند. این عارضه یکی از رایج ترین بیماری های قلبی عروقی در ایالات متحده است. آمبولی ریوی سالانه بطور تقریبی 1 نفر از 1000 نفر را در ایالات متحده، تحت تأثیر قرار می دهد.
در این عارضه انسداد لخته خون مانع از رسیدن اکسیژن به بافت های ریه می شود. و بدین معنی است که می تواند زندگی را تهدید کند.
کلمه "آمبولی" از کلمه یونانی émbolos آمده است ، به معنی "درپوش" یا "پلاگین".
در آمبولی ریوی ، لخته خون در یک قسمت از بدن ایجاد می شود، در سراسر شبکه خونرسانی گردش می کند و در نهایت جریان خون را در قسمت دیگری از بدن، مانند ریه ها ، مسدود می کند.
بنابراین آمبولی با ترومبوز( یا لخته خون ) که در قسمتی از بدن تشکیل می شود و در آنجا باقی می ماند متفاوت است.
علائم
درد تیز و برنده در سینه ممکن است نشان دهنده آمبولی ریه باشد.
علائم آمبولی ریوی شامل موارد زیر است:
- درد قفسه سینه ، یک درد تیز و برنده که ممکن است هنگام نفس کشیدن بیشتر شود
- ضربان قلب افزایش یافته یا نامنظم است
- سرگیجه
- مشکل در نفس کشیدن ، که ممکن است به طور ناگهانی یا با گذشت زمان ایجاد شود
- تنفس سریع و پی در پی
- سرفه ، به طور معمول خشک اما احتمالاً همراه با خون ، یا خون و مخاط
- علائم شدید نیاز به کمک فوری پزشکی دارند.
موارد شدیدتر ممکن است منجر به شوک ، از دست دادن هوشیاری ، ایست قلبی و مرگ شود.
درمان
ورزش یکی از بهترین روش ها برای جلوگیری از آمبولی ریه است.
هدف از درمان های آمبولی:
از رشد لخته جلوگیری کنید
از تشکیل لخته های جدید جلوگیری کنید
از بین بردن هر لخته موجود
اولین قدم در درمان اکثر آمبولی ها شوک درمانی و اکسیژن درمانی است.
داروهای ضد انعقادی مانند هپارین ، انوکساپارین یا وارفارین معمولاً برای کمک به رقیق شدن خون و جلوگیری از لخته شدن بیشتر تجویز می شوند.
داروهای تجمع دهنده لخته به نام ترومبولیتیک نیز ممکن است تجویز شود. با این حال ، اما این داروها با خطر احتمال خونریزی بیش از حد همراه هستند. ترومبولیتیک ها شامل Activase ، Retavase و Eminase هستند.
اگر بیماری فشار خون پایین داشته باشد، برای افزایش فشار ممکن است دوپامین تجویز شود.
بیمار به طور معمول مجبور است به طور منظم و به مدت نامشخص، حداقل 3 ماه ، دارو مصرف کند.
پیشگیری
تعدادی از اقدامات می توانند خطر آمبولی ریوی را کاهش دهند.
یک بیمار پر خطر ممکن است از داروهای ضد انعقاد خون مانند هپارین یا وارفارین استفاده کند.
فشار درمانی پاها با استفاده از جوراب ضد آمبولی یا کمپرس پنوماتیک امکان پذیر است. یک آستین ، دستکش یا بوت بادی ناحیه آسیب دیده را نگه داشته و در صورت لزوم فشار را افزایش می دهد.
روش های فشرده سازی با وارد کردن خون به وریدهای عمیق و کاهش میزان خون جمع شده از لخته شدن خون جلوگیری می کنند.
از دیگر راه های کاهش خطر می توان به فعالیت بدنی ، ورزش منظم ، رژیم غذایی سالم و ترک سیگار یا جلوگیری از آن اشاره کرد.
علل
یک لخته خون به طور معمول در بازو یا پا تشکیل می شود و در نهایت می تواند آزاد شود و از طریق سیستم گردش خون عبور کند.
آمبولی ریوی زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون، جریان خون را از طریق شریان تغذیه کننده ریه ها مسدود می کند.
لخته خون ممکن است از بازو یا پا شروع شود که به عنوان ترومبوز وریدی عمقی (DVT) شناخته می شود. پس از آن ، آزاد می شود و از طریق سیستم گردش خون به سمت ریه ها حرکت می کند. در آنجا برای عبور از رگهای کوچک خیلی بزرگ است، بنابراین انسداد ایجاد می کند. این انسداد مانع از جریان خون در بخشی از ریه می شود. این امر باعث می شود که قسمت آسیب دیده ریه به دلیل کمبود اکسیژن از بین برود.
به ندرت ، آمبولی ریوی می تواند بواسطه ی قطرات چربی ، مایع آمنیوتیک یا برخی از ذرات دیگر که به جریان خون وارد می شود ، تشکیل می شود.
تشخیص
برای رسیدن به تشخیص ، پزشک شرح حال بیمار را بررسی می کند و احتمال وجود آمبولی را بررسی می کند. آنها معاینه بدنی انجام می دهند. تشخیص می تواند چالش برانگیز باشد زیرا سایر شرایط نیز علائم مشابهی دارند.
آزمایشات برای تشخیص آمبولی ریه عبارتند از:
یک مدل ریاضی که به پزشک کمک می کند تا روند DVT و خطر آمبولی را پیش بینی کند
آزمایش d-Dimer ، آزمایش خون که می تواند ترومبوز را تشخیص دهد که در صورت نتیجه منفی می تواند آزمایش بیشتر را رد کند.
اسکن V / Q ریوی ، دو آزمایشی است که خصوصیات تهویه و ساختاری ریه ها را تجزیه و تحلیل می کند و تابش کمتری نسبت به CT دارد.
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) ، که می تواند ناهنجاری هایی را در قفسه سینه ، مغز و سایر اندام ها نشان دهد ، و در مواردی استفاده میشود که V / Q امکان پذیر نیست.
الکتروکاردیوگرام (EKG) ، برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب
مطالعه گاز خون شریانی، برای اندازه گیری اکسیژن، دی اکسید کربن و سایر گازهای موجود در خون
اشعه ایکس قفسه سینه ، برای ایجاد تصویری از قلب ، ریه ها و سایر اندام های داخلی
سونوگرافی از پاها ، برای اندازه گیری سرعت جریان خون و هر گونه تغییر
آنژیوگرام ریوی ، برای نشان دادن لخته های خون در ریه ها
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، برای به دست آوردن تصاویر دقیق از ساختارهای داخلی
عوامل خطر
خطر ابتلا به آمبولی ریوی با افزایش سن افزایش می یابد. افرادی که دارای شرایط یا بیماری هایی هستند که خطر لخته شدن خون را افزایش می دهند ، بیشتر در معرض آمبولی ریه قرار می گیرند.
اگر فرد دچار لخته شدن خون در پا یا بازو شود یا در گذشته آمبولی ریه داشته باشد، خطر آمبولی ریه بیشتر است.
دوره های طولانی استراحت در بستر یا کم تحرکی خطر DVT را افزایش می دهد و بنابراین خطر آمبولی ریه را افزایش می دهد. که می تواند شامل یک پرواز طولانی یا ماشین سواری طولانی باشد.
وقتی حرکت زیادی نداریم ، خون در قسمت های پایین بدن جمع می شود. اگر خون کمتر از حد طبیعی در حال حرکت باشد، احتمالاً لخته خون ایجاد می شود.
عروق خونی آسیب دیده نیز خطر را افزایش می دهد. این می تواند به دلیل آسیب دیدگی یا جراحی رخ دهد. اگر رگ خونی آسیب دیده باشد، ممکن است داخل رگ باریک شود و احتمال تشکیل لخته خون افزایش یابد.
از دیگر عوامل خطر ، می توان به سرطان های خاص، بیماری التهابی روده، چاقی ، ضربان ساز قلب، کاتتر در رگها، بارداری، مکمل های استروژن، سابقه خانوادگی لخته شدن خون و سیگار اشاره کرد.
چشم انداز
با درمان موثر و به موقع ، بیشتر افرادی که آمبولی ریوی را تجربه می کنند می توانند بهبودی کامل پیدا کنند. این بیماری خطر مرگ و میر زیادی را به همراه دارد. با این حال ، درمان زودرس می تواند به طور چشمگیری این خطر را کاهش دهد.
بیشترین خطر در ساعات پس از اولین آمبولی است. همچنین اگر آمبولی به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند یک نوع سرطان ایجاد شده باشد، چشم انداز بدتر نیز خواهد بود.
با این حال ، بیشتر افراد مبتلا به آمبولی ریوی می توانند بهبودی کامل پیدا کنند.
منبع : مجله اینترنتی "اخبار پزشکی امروز"
ترجمه واحد علمی ماهان مدیکال
سایر مقالات گروه - قلب و عروق,
ارسال یک نظر
